مــوج رقــص انـگيــز پيراهـن چـو لغــزد بـر تـنـش
جــان بــه رقــص آيـد مــرا از لغــزش پيـراهنــش
حلقه ی گيسو بـه گرد گردنش حسرت نماست
ای دريغـا گـر رسيـدی دسـت مــن در گـردنــش
هـر دمـم پيـش آید و با صد زبان خواند به چشم
ويــن چنيــن بگـــريزد و پـرهيــز باشـــد از منـش
مــی تـراود بـــوی جــان امــروز از طـــرف چـمــن
بـوســه ای دادی مگـــر اي بـاد گـل بـو بـر تنـش
همــره دل در پــی اش افتـان و خيزان مـی روم
وه که گـر روزی بـه چنـگ مـن در افتـد دامنـــش
در سـراپــای وجـــودش هيــچ نقصــانــی نبــــود
گــر نبـــودی ايـــن هـمــه نـامهـربانـی کــردنــش
سايـه کـی باشد شبی کان رشک ماه و آفتـاب
در شـبـسـتـــان تــو تـابـد شـمــع روی روشنــش